Magdalena

Magdalena I

Magdalena is de vijfde klok en de op een na kleinste van de zes. Zij hangt als enige dame verscholen tussen de andere vijf luidklokken. Daardoor valt ze moeilijk te fotograferen. Zij heeft de bijnaam “werkklok” : ze werd vroeger geluid bij de aanvang van de werkdag, bij schafttijd en bij het einde van de werkdag. Volgens de lijkregisters werd ze ook veelvuldig gebruikt tijdens uitvaarten, maar dan samen met Rumoldus en Maria. Wanneer het om een belangrijk iemand ging kwam Salvator daar nog bij. Om die combinatie te kunnen luiden waren er maar liefst tien klokkenluiders of klokkenstampers nodig. Magdalena is samen met Libertus, Salvator en Maria een klok wiens naam terug te vinden is vóór de torenbrand van 11 mei 1498. Kort na deze brand werd de nieuwe Magdalena gegoten.

Magdalena II en III

Magdalena II barstte in 1696 en werd in datzelfde jaar hergoten door Melchior De Haze uit Antwerpen. Hij verzwaarde de klok met het overgebleven klokspijs van Karel, die het jaar voordien in hetzelfde werkhuis gegoten was. De klok werd per schuit van Antwerpen naar Mechelen gevaren. De klok is waarschijnlijk de laatste die door De Haze gegoten is. Twee maanden na de geut werd het geld uitbetaald aan zijn weduwe.

Magdalena III zweeg sinds 1922. In dat jaar werden grootse werkzaamheden op de luidzolder uitgevoerd. De twee kleinste klokken, Magdalena en Libertus, zijn toen op houten blokken op de klokkenstoel geplaatst in een vaste opstelling. Voor de vier overige klokken plaatste men ijzeren profielen op de klokkenstoel. Door het luiden van de klokken komen de lagers, de scharnierpunten van de klok, soms wat los en worden ze iets verder in nieuwe gaten in de eik vastgezet. Eens houdt het op en is de stevigheid op de plaats van de lager weg. Het plaatsen van de ijzeren profielen was een zeer goede oplossing. Sindsdien zijn de lagers vastgemaakt aan de ijzeren profielen. In Antwerpen hadden ze omstreeks dezelfde periode een soortgelijk probleem. Daar besliste men om de hele klokkenstoel te vervangen in beton, terwijl in Mechelen de authentieke klokkenstoel bewaard bleef.

Bij de herstellingswerken in 2011 werden ook Magdalena en Libertus na 90 jaar eindelijk voorzien van lagers en kunnen zij weer mee luiden. Op die manier werd het oorspronkelijke gelui van de Sint-Romboutstoren in ere hersteld.