De luidklokken

De zes luidklokken van de Sint-Romboutstoren zijn een verhaal apart. Dat ze tevens onderdeel uitmaken van een beiaard is tegenwoordig immers een zeldzaamheid. Hun klepels kunnen worden bevestigd aan een gesmede ring die verbonden is met een pedaal onderaan het beiaardklavier. Op die manier vormen zij het basregister van de beiaard. Ook het systeem om de klok te blokkeren, zodat ze niet kan gaan schommelen wanneer de beiaardier enkele keren de betreffende klok zou aanslaan, werd bewaard. De hamers van het automatisch speelwerk op de klokken zijn gesmeed en authentiek, met enkele mooie exemplaren. Deze hamers kunnen eveneens worden vastgezet als de klok luidt, zodat ze zich zeker nooit in het bewegingsveld van de klok kunnen bevinden.

Het blijft de boodschap om van al deze accessoires gebruik te maken wanneer de kostbare klokken geluid worden. Ze zijn ondertussen geëlektrificeerd en uitgerust met luidmotoren. Het ambacht van het koppelen en ontkoppelen van de beiaard en het wegtrekken van de hamers zal echter altijd een noodzaak blijven. Men kan niet alles automatiseren : elektromagneten en dergelijke zouden de historische klokkenstoel te fel ontsieren. Bovendien kunnen tijdens deze handelingen kleine mankementen zoals versleten klepelleer, een losgekomen bout of andere onregelmatigheden vroegtijdig ontdekt en verholpen worden.

Misschien is het ook dankzij al deze technische voorzieningen dat onze klokken bewaard gebleven zijn. Hoeveel torens zijn er tijdens de oorlogen immers niet leeggeroofd...